De toekomst is low-tech

Als we het over AI hebben, gaat het meestal over wat er straks allemaal geautomatiseerd wordt – en hoe machines alles gaan overnemen. Geen e-mails meer typen, geen productdata meer invoeren, geen manuele forecasts meer... Een toekomst die stukken minder menselijk aanvoelt dan vandaag.

Maar klopt dat beeld wel?

Als je kijkt naar de sollicitaties van vorige maand: zo’n 80% gebruikte AI-tools om hun cv en motivatiebrief te maken en te versturen*. Ironisch genoeg worden die brieven meteen daarna ook gescreend door andere AI-tools, omdat het volume anders niet meer te overzien is.

Voor de meeste kandidaten volgt er dan een automatische afwijzing, met een even automatische vraag of ze willen weten waar het fout ging. Misschien sturen we binnenkort ook gewoon een AI-gegenereerd bedankje terug? Alles netjes in de workflow.

Ik denk niet dat ik de enige ben die dit een absurde situatie vindt. Maar waar gaan we dan naartoe?

De waarde die we aan een boodschap geven, hangt samen met de moeite die het kostte om ze te sturen. Een dure uitnodiging per post voor een huwelijk wekt andere verwachtingen dan een WhatsAppje. Hoe meer moeite iets kostte, hoe meer aandacht het krijgt. Een goede motivatiebrief schrijven was vroeger ook gewoon hard werken (of een dure copywriter bellen).

Low-tech interacties kunnen die drempel opnieuw opwerpen. Daarom geloof ik dat de toekomst net níet volledig geautomatiseerd is – maar deels low-tech.

Heel concreet zie ik twee dingen:

1. **Interactie die moeite kost** – en dus niet zomaar te automatiseren is. Denk aan een fysiek event bijwonen: je kunt maar op één plek tegelijk zijn. Of een opdracht oplossen die je skills én motivatie toont. Zelfs vragen om te solliciteren via de post kan al het kaf van het koren scheiden.
2. **Signalen van échte moeite.** In een wereld waar zelfs de beste e-mails uit een AI-tool kunnen komen, zegt de boodschap zelf niet alles meer. Wat wél nog telt? Dingen die je niet faked: een diploma, ervaring bij een sterk bedrijf, een professioneel netwerk. Voor bedrijven geldt dat net zo: investeren in een goed kantoor kan weer een troef worden.

Sollicitaties zijn maar één voorbeeld. Je kunt dit doortrekken naar elke belangrijke beslissing. Met wie werk je samen? Welke leverancier kies je? Welk advies volg je?

Zien dat iemand moeite doet – dat ze investeren in wat ze doen – wordt belangrijker dan ooit. En misschien is dat net goed zo. Want hoe graag ik ook met algoritmes werk: een goed gesprek met een mens heeft nog altijd meer waarde.

*En die andere 20%? Die gebruiken het waarschijnlijk gewoon iets subtieler.